Katecheza o dzielnym Dawidzie
Katecheza o dzielnym Dawidzie
Czy pamiętacie, jak mówiliśmy o pasterzu, który troszczy się o swoje owieczki? Przypomnijcie sobie, co nosi przy sobie pasterz, kiedy idzie ze stadem na pastwiska ? Oprócz laski nosi przy sobie małą torbę w której ma jedzenie, aby się posilić, gdy cały dzień jest z owieczkami z daleka od domu. Pasterz, przebywając daleko od domu, często śpiewa sobie i owieczkom piosenki.
Opowiem wam dziś o pewnym pasterzu, który miał na imię Dawid. Miał on wielu braci, których zaraz policzymy, gdy pokolorujecie obrazek. Pan Bóg przez swojego wysłannika, proroka oznajmił, że z rodziny Dawida ma być wybrany przyszły król Izraela. Ojciec Dawida Jesse, bardzo się ucieszył i wezwał swoich synów, by stawili się przed prorokiem. Prorok przyjrzał się wszystkim dzielnym synom Jessego. Myślał: „Może ten? Jest taki wysoki, a może ten drugi, wygląda na bardzo dzielnego, a może ten następny, ma takie silne ręce, albo ten, wygląda na władcę, ma takie mądre spojrzenie.” Ale Bóg milczał. Dopiero, gdy Jesse zawołał najmłodszego syna, prorok powiedział: „tego wybiera Bóg, on będzie królem Izraela”
Dawid, będąc pasterzem umiał wiele pięknych piosenek. Często je śpiewał dla Boga. Zdarzało się tez, że do owiec podchodziły wilki, więc Dawid , żeby je obronić, strzelał do nich kamieniami z procy. Niczego się nie bał, bo czuł , że Bóg jest zawsze z nim. Bracia Dawida, gdy podrośli, zostali wojownikami, walczyli na wojnach. Dawid nosił im jedzenie do obozu, a potem wracał do domu. Pewnego razu usłyszał wśród żołnierzy, że pewien olbrzym z wojsk nieprzyjacielskich chce z nimi walczyć. Był to Goliat, wielki i silny wojownik, którego nikt nie pokonał. Goliat nie znał Boga. Wszyscy bali się z nim walczyć. Co robić? Martwili się – jeśli nikt nie zgłosi się do walki, przegramy
wojnę. Wtedy zgłosił się Dawid i powiedział, że on będzie walczył z Goliatem. Król, gdy to usłyszał, odpowiedział dawidowi, że jest jeszcze zbyt młody, by walczyć. Dawid wtedy odpowiedział,: „Bóg pomagał mi zabić wilka i lwa w obronie owiec, wierzę, że i teraz przyjdzie mi z pomocą. Król słysząc te słowa, zgodził się. Po drodze Dawid wziął 5 kamieni. Gdy Goliat zobaczył małego chłopca, roześmiał się i powiedział, że prędko go pokona. Dawid wtedy odrzekł: „Idę na ciebie w imię Boga, zabiję cię i cały świat się przekona, że Pan Bóg nie potrzebuje miecza, aby zwyciężyć!”. Dawid wyciągnął z torby kamień, nałożył go na procę i wymierzył w Goliata . Kamień trafił prosto w czoło i Goliat upadł ,pokonany. W ten sposób Bóg pomógł Dawidowi pokonać groźnego wroga. Gdy ujrzeli to wojownicy, zaczęli krzyczeć z radości i wygnali nieprzyjaciół ze swego kraju. Zrozumieli, że z Bogiem są zawsze bezpieczni.
My także to rozumiemy – gdy modlimy się do Boga, gdy wołamy do Niego z prośbą o pomoc – On nas ochroni.
Pokolorujcie obrazek i policzcie, ilu braci miał Dawid?